استفاده از روش ارزیابی چند معیاره در محیط gis برای زون بندی منطقه ی ناژوان در شهر اصفهان

اراضی ناژوان با وسعتی در حدود 1200 هکتار در بخش غربی شهر تنها باقیمانده ی فضای سبز متمرکز حاشیه ی شهر اصفهان است که به مثابه ریه ی محیط زیستی شهر می باشد. با توجه به ارزش بالای محیط زیستی منطقه ی سبز ناژوان برای شهر اصفهان و نیز به لحاظ توانایی های بالقوه آن برای تفرج، در این مطالعه سعی شده است که منطقه برای دو هدف حفاظت و تفرج زون بندی گردد. پس از تعیین اهداف (حفاظت و تفرج)، معیارهای موثر بر آن ها تعیین گردیدند. معیارهای موثر در تفرج شامل نزدیکی به آب، نزدیکی به جاده، نزدیکی به جاذبه ها، نوع کاربری، نزدیکی به امکانات و نزدیکی به تأسیسات هستند که تنها چهار معیار اول برای تعیین ارزش حفاظتی مورد استفاده قرار گرفتند. سپس هر یک از معیارها با استفاده از چهار روش وزن دهی جمع رتبه ای، عکس رتبه ای، تکنیک ساده ی درجه بندی چندصفته و مقایسه ی دوبه دویی وزن دهی گردیدند. برای روی هم گذاری لایه ها بایستی تمامی نقشه ها در یک قالب پیوسته استاندارد شوند که در این مطالعه از منطق فازی برای استانداردسازی استفاده گشته است. با روی هم گذاری نقشه های استانداردشده وزن دار توسط روش wlc، نقشه های متناسب برای هر یک از اهداف تفرجی و حفاظتی تهیه گردیدند. با استفاده ازتکنیک mola، نقشه های تناسب تفرجی و حفاظتی برای تولید نقشه ی زون بندی رویهم گذاری شده که در ادامه هر یک از زون های تفرجی و حفاظتی به سه کلاس تناسب طبقه بندی گردیدند. نقشه ی زون بندی فراهم شده از روش مقایسه ی دوبه دویی با نقشه های زون بندی بدست آمده از سایر روش های وزن دهی، دارای اختلاف قابل مشاهده می باشد که علت را می توان در دامنه ی وزنی معیارها، توزیع وزنی معیارها، درجه ی سهولت و مقدار زمان مصرفی برای پاسخگویی به پرسش های هر یک از روش های وزن دهی، مقدار آشنایی و تجربه ی کارشناسان با این روش ها جستجو کرد. سه نقشه ی زون بندی حاصل شده از سه روش جمع رتبه ای، عکس رتبه ای، تکنیک ساده ی درجه بندی چندصفته دارای مشابهت در نتایج می باشند که این صحت نتایج بدست آمده را نشان می دهد. علت استفاده از چندین روش وزن دهی نیز تعیین صحت نتایج می باشد.